Tags
Gisteren was ik aanwezig bij een dag die in het thema stond van “Muzisch werken”. Een impuls die het werk met kunstzinnige inspiratie wil verrijken. Ik had voor de dag de volgende onderzoeksvraag meegenomen: hoe word ik zichtbaarder in mijn werk? Hierbij ging ik er vanuit dat ik in mijn werk vaak nog op de achtergrond opereer. In een oefening settelde ik me in het midden van twee andere deelnemers. Ik stelde mijn vraag en beide deelnemers lieten mij in beweging zien wat de vraag bij hen opriep. Naderhand werd aan ons alle drie gevraagd de oefening van commentaar te voorzien. Bij mij heerste het ongemak. Vooral omdat er veel naar me gekeken werd. Daarnaast interpreteerde ik vanuit mijn onzekerheid het kijken als iets negatiefs. Terwijl diegene die keek bedoelde te zeggen: je bent het waard om naar gekeken te worden. Zo had ik het zelf nog niet bekeken. De bril die je op zet bepaalt wat je ziet.